๑ : อิศรญาณภาษิต
"เพชรดีมีค่าราคายิ่ง ส่งให้ลิงจะรู้ค่าราคาหรือ ต่อผู้ดีมีปัญญาจึงหารือ ให้เขาลือเสียว่าชายนี้ขายเพชร" บทประพันธ์ข้างต้นนั้นเป็นคำสอนโบราณที่ว่า เราไม่ควรนำของมีค่าไปให้ผู้ที่เขาไม่เห็นคุณค่าในสิ่งของสิ่งนั้นเพราะมันเป็นอะไรที่ไร้ประโยชน์ จะทำสิ่งใดก็ควรปรึกษาผู้ที่มีความรู้ความสามารถ เพื่อให้คนอื่นเห็นว่าตนเองมีปัญญามากพอที่จะโอ้อวดได้ บทประพันธ์ข้างต้นนี้มาจากเรื่อง "อิศรญาณภาษิต" ซึ่งมีชื่อเรียกอีกว่า เพลงยาวเจ้าอิศรญาณ , ภาษิตอิศรญาณ ขึ้นอยู่กับความคุ้นชินของตน... การจะศึกษาวรรณคดีสักเรื่องนั้นเราต้องรู้ก่อนว่าเรื่องที่จะอ่านนั้นสื่อถึงอะไร แล้วจะดูจากอะไรล่ะ... ก็ดูจากชื่อเรื่องอย่างไรเล่า... เพราะชื่อเรื่องคือสิ่งที่บอกเนื้อเรื่องนั่นเอง ขั้นแรกเราต้องแยกคำจากชื่อเรื่องเพื่อหาความหมายของคำก่อนว่าหมายความว่าอย่างไร... อิศรญาณ หมายถึง หม่อมเจ้าอิศรญาณ ซึ่งเป็นพระราชโอรสใน พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงมหิศวรินทรามเรศ (พระอ...
